Gepubliceerd door Jacqueline Kleijer in Scholen

‘Weet iemand waar Laura is?’ Serie over shame sexting: de moeder

Het verhaal van de moeder van de dader, het meisje dat de beelden van Laura doorstuurde:

“Echt verschrikkelijk, dat mijn dochter dat meisje Laura ertoe heeft aangezet om een blootfoto te sturen. Ik voel me zo schuldig als moeder. Hoe heeft het zover kunnen komen dat mijn dochter dit gedaan heeft? Ik schaamde me dood toen de wijkagent op de stoep stond. Alle buren hebben het gezien.

Er was ook een hulpverlener bij. Ik kon het niet geloven, dat het míjn dochter was. Maar uiteindelijk bekende ze. Ze kon ook niet anders, want ze zagen dat het vanaf haar account was gestuurd. Gewoon een foto gepakt van een jongen en gedaan alsof ze die jongen was! Verschrikkelijk. Hij was al gestraft door zijn ouders. Gelukkig heeft hij nu ook hulp. Hij kende Laura niet eens…

Mijn dochter heeft aan één stuk door gehuild. Ik was echt boos. Voelde alleen maar woede. Hoe kon ze mij, ons, dit aandoen? Zoiets zou haar broer nooit doen. Hij studeert medicijnen. Alles is goed gegaan bij hem. Bij hem ging alles volgens het boekje. Wat gaat er verkeerd bij mijn dochter?

De hulpverlener was heel bemiddelend. Dat trok ik bijna niet. Ik wilde mijn dochter straffen. Ze snikte iets als: ‘Ik kan nooit iets goed doen! Ik ben een grote teleurstelling voor jullie.’ Tsss. Als of het aan ons ligt.

Mijn eigen moeder hing een uur later aan de lijn. En maar doorratelen over de schande van de familie en dat ik mijn dochter niet in de hand had. Toen ze over mijn broer begon, bij wie het altijd zo gaat, knapte er iets. Ik deed precies hetzelfde bij mijn dochter. Alsof ik in een spiegel keek. Mijn dochter kon weleens gelijk hebben.

Dat was het keerpunt, we hebben hulp aanvaard in ons gezin en daardoor begon ik met andere ogen naar mijn dochter te kijken. Ik zie haar nu zoals ze is. Ze lijkt er rustiger door te worden. Ze is nu zelfs een van de buddy’s in de klas die zorg moeten dragen voor het welbevinden van Laura. Dat vond ik dan wel weer goed van haar, dat ze dat deed. Ze lijkt toch van deze hele situatie geleerd te hebben.

Wij zelf zitten nu ook op Instagram en Facebook. Soms laat ik haar zien wat ik wel en niet okee vind. Soms laat zij mij filmpjes zien. Ik heb het idee dat er meer vertrouwen is tussen ons. Gek hè?

Met die jongen? Zij schaamt zich daar heel erg voor. Ze heeft in een mediation-gesprek haar excuses aangeboden aan hem. Dat heeft haar wel iets opgeleverd. Ze vond het fijn dat wij haar ondersteunden. Ze lijkt echt sterker nu. Ze heeft ook een doel: ze wil hulpverlener worden. Hierdoor werkt ze harder op school. Terwijl ik daar nu niet meer de nadruk op leg. Dus ja. het gaat wel goed. Ik ben echt blij met de aanpak van school en de hulpverlening.”

[wordt vervolgd]

Deel 1: Shame sexting is een groepsding

Deel 2: De mentor

Deel 3: Een klasgenoot

Deel 4: De directeur

Deel 5: De moeder van de dader

Deel 6: Laura